مهمترين و اساسي ترين نكاتي كه بايد در هنگام خريد ادويه جات در نظر گرفته شود بيان نماييد.

در هنگام خريد ادويه‌جات، به نكات زير توجه كنيد تا خريدي بهتر و مطمئن‌تر داشته باشيد:

1. كيفيت ادويه جات: انتخاب ادويه‌جات با كيفيت بالا از اهميت زيادي برخوردار است. ترجيحاً به تهيه محصولاتي با برندهاي معتبر و معروف بپردازيد. همچنين، تاريخ توليد و انقضا را بررسي كنيد و مطمئن شويد كه محصول تازه است.

2. تازگي ادويه جات: ادويه‌جات تازه و بدون تغيير در رنگ يا عطر معمولاً با كيفيت بهتري همراه هستند. بنابراين، از فروشگاه‌ها يا منابعي خريد كنيد كه ادويه‌جات را به‌روز نگه داشته و بروزرساني مي‌كنند.

3. نحوه بسته‌بندي ادويه جات: بسته‌بندي مناسب و محافظت از ادويه‌جات در برابر رطوبت، نور و هوا به حفظ كيفيت آنها كمك مي‌كند. بنابراين، مطمئن شويد كه بسته‌بندي ادويه‌جات سالم و محكم است.

ليست كامل و جامعه ادويه جات1-آويشن 2- انيسون 3- برگ بو 4- پاپريكا 5- تخم شنبليه 6- تخم گشنيز 7- تمر هندي 8- گردوي بويا9- جوز هندي 10- خردل Mustard 11- خسرودار 12- دارچين 13- رازيانه 14- زردچوبه 15- زرشك 16- زعفران 17- زنجبيل 18-  زيره سبز (Cumin) 19- زيره سياه (Caraway) 20-سماق 21-سياه دانه 22-فلفل بهار 23- فلفل سفيد 24- فلفل سياه 25-  فلفل قرمز (Chili pepper) 26- كاري (Curry) 27- كنجد 28- گارام ماسالا 29-گلپر (به زبان آلماني Wegerich و به زبان انگليسي Plantago يا Plantain ) 30- گلرنگ/گل‌رنگ/گل رنگ 31- گل محمدي 32- ميخك (ادويه) (Clove) 33- نمك طعام 34- واسابي 35- وانيل 36- هل سبز 37- هل سفيد 38- هل سياه  مي باشد.

در ادامه هركدام از اين ادويه جات را به طور مختصر معرفي خواهيم كرد.

1. آويشن:

 يا آزربه در ايران ۱۴ گونه گياه معطر و چند ساله دارد. سرده‌اي از تيره نعناعيان است. آويشن حدود ۳۵۰ گونه دارد. اين سرده به اوريگانوم بسيار نزديك است.

2-انيسون:

گياهي با دانه‌هاي بسيار معطر است كه آن را باديان رومي نيز مي‌گويند و بسيار شبيه به رازيانه است. انيسون از تيره چتريان است و با دانه‌هايي سبز رنگ، گلابي شكل و كوچك كه قسمت فوقاني آن نوك تيز بوده و پنج خط برجسته بر روي آن كاملاً مشهود است. انيسون غالباً با دانه‌هاي هشت شياري رازيانه اشتباه گرفته مي‌شود. انيسون گياه چند ساله و بلند با برگهايي داراي بريدگيهاي زياد است و بومي مناطق مديترانه است. ميوه آن از دو بخش گلابي شكل تشكيل شده كه هر بخش آن داراي قسمت بيروني سبز و قسمت داخلي كمي تيره‌است و بوئي تند و معطر دارد.

3-برگ بو:

با نام علمي لائوروس نوبيليس گياهي خوشبو و هميشه‌سبز است كه اصل آن از منطقهٔ مديترانه است و در تمام مديترانه به عنوان عطر غذا از آن استفاده مي‌شود. در متون قديمي‌تر براي برگ بو نام‌هاي ديگري نيز استفاده مي‌شد كه از آن جمله‌اند: غار، حب‌الغار، شجرالغار، دهم، دهمست، رند، عمار، و ذاقي. برگ بو به صورت درختچه و درخت يافت مي‌شود. معمولاً در تمام فصول سال سبز است و طول درخت‌هاي آن به ده متر هم مي‌رسد. در بسياري جاها براي تزيين باغ‌ها استفاده مي‌شود، اما استفادهٔ اصلي آن در آشپزي و به عنوان داروي گياهي است.

4-پاپريكا:

 نوعي ادويه است كه از آسياب فلفل خشك شده تهيه مي‌شود. در بسياري از زبان‌هاي اروپايي، پاپريكا به خود كلمه فلفل اشاره مي‌كند. اين ادويه براي افزودن رنگ، طعم و عطر در بسياري از غذاها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. پاپريكا مي‌تواند طيفي از طعم ملايم تا تند داشته باشد. طعم آن نيز از كشوري به كشور ديگر متفاوت است.

5-تخم شنبليله:

شنبليله يا شنبليد (نام علمي: Trigonella foenum-graecum) گياهي است از تيره باقلائيان (Fabaceae) و به همين دليل توانايي هم‌زيستي با باكتري‌هاي تثبيت كننده ازت را داشته و مي‌تواند بخش زيادي از از نيتروزن مورد استفاده خود را توليد كند.شنبليله گياهي است علفي به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتيمتر با گلهايي منفرد و به رنگ روشن كه رنگ ميوه‌هاي آن زرد تا قهوه‌اي است.اين گياه بومي ايران بوده و در بيشتر نواحي ايران از جمله آذربايجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان مي‌رويد و به عنوان سبزي خوراكي كاشته شده و مصرف مي‌شود.

6-گشنيز:

نوعي سبزي با نام علمي Coriandrum sativum است. اين گياه بومي جنوب غرب آسيا و شمال آفريقا است و ارتفاع آن تا نيم متر هم مي‌رسد. اغلب گشنيز توليدي ايران كه حدوداً ۶۵ درصد كل كشور مي‌باشد در شهرستان نهاوند استان همدان و بقيه در شهرستان‌هايي نظير اقليد و... برداشت مي‌شود.

7-تمر هندي:

درختي گرمسيري از تيرهٔ پروانه‌داران و زيرخانوادهٔ ارغوانيان است. خاستگاه اين گياه مناطق استوايي قارهٔ آفريقا است. ميوهٔ اين درخت به شكل لوبيايي درشت و قهوه‌اي و ترش‌مزه و سرشار از قند است. تمر هندي در ميان ساكنين ماداگاسكار درختي مقدس و پادشاه درختان تلقي مي‌شود.

8 , 9 - جوز هندي گردوي بويا:

 معرب گوچ هندوك پارسي يا جوز بويا نوعي ادويه است. جوز هندي تخم سخت و خوشبوي درخت جوز بويا است كه آرد مي‌كنند و مصرف آن به عنوان ادويه صورت خشك شده در مناطق گرمسيري رواج بسياري دارد. آنچه جوز هندي را به يكي از طعم‌دهنده‌ها و ادويه‌هاي پرمصرف در غذا- به‌خصوص در مناطق گرمسيري- تبديل كرده‌است، عطر و بوي تند و مطبوع آن است. هر دانه را از خارج، پوسته سختي به رنگ قهوه‌اي متمايل به خاكستري در برمي‌گيرد و شيارهاي عميقي دارد كه با جدا كردن اين پوسته، دانه آن ظاهر مي‌شود. دانه، سطحي چين خورده دارد و رنگ آن متمايل به خاكستري است.

10-خردل Mustard:

نوعي ادويه است كه از دانه‌هاي گياه خردل بدست مي‌آيد. گياه‌هاي خردل داراي گونه‌هاي مختلفي است اما بطور كلي در دو نوع اصلي براسيكا و سيناپيس قرار گرفته مي‌شوند. دانه‌هاي خردل دانه‌هايي كوچك و كروي هستند كه از انواع گياه خردل بدست مي‌آيند. اين دانه‌ها معمولاً ۱ يا ۲ ميلي‌متر قطر دارند. اين دانه‌ها ممكن است به‌ رنگ سفيد متمايل به زرد تا سياه باشند. اين دانه‌ها ادويه‌اي مهم در بسياري از غذاهاي محلي محسوب مي‌شوند. دانه‌هاي خردل مي‌تواند از ۳ گونه گياه خردل شامل خردل سياه، خردل هندي قهوه‌اي و خردل سفيد بدست آيد.

11-گياه دارويي خولنجان، خسرودارو Alpinia officinarum

با نام هاي گوناگوني چون به نام  به تركي غرغات و به هندي كليجن و كلاجن و قولنجان  ناميده شده و  در استان هايي چون  فارس و خوزستان به نام خسرو دارو در تهران به نام ريشه جوز  و يا همان خسرودار معروف بوده اما  ربطي به جوز يا دارو نخواهد داشت و ريشه اي است تكه هاي كوچك هيزم ، با پوست سرخ تيره و مغز ان به رنگ نخودي و عطر آن به زنجبيل نزديك بوده و خسرودار در تركيب ادويه به كار رفته و انداختن ان به اندازه يك تكه خسرودار درسته در ديگ، در گرفتن بوي زخم گوشت و سيرابي و پاچه و مانند اينها موثر بوده و اين  گياه بومي آسيايي است

12-دارچين:

نوعي ادويه است. درختچه دارچين درختي است كوچك، هميشه سبز، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر كه از تمام قسمت‌هاي آن بويي مطبوع استشمام مي‌شود. گلهاي آن در فاصله ماههاي بهمن تا اوايل فروردين ظاهر مي‌شود. برگ اين درخت سبز سير و داراي گلهايي به رنگ سفيد است. دارچين بومي سري‌لانكا و جنوب هند است و پوست درختچه آن بعنوان ادويه بكار ميرود.

13-رازيانه يا باديانه يا باديان:

 گياهي است گلدار از راسته آپيالس، از تيره چتريان از سرده رازيانه‌ها. اين گياه سرشار از تركيباتي مشابه هورمون زنانه استروژن است و طبيعتي گرم دارد. رازيانه بومي جنوب غربي آسيا و جنوب اروپا بويژه بخش مديترانه‌اي است.

14-زَردچوبه يا زَرچوبه:

نوعي گياه و ادويه اي است كه از آن گياه تهيه مي‌شود. زردچوبه از رده زنجبيل‌وارها، راسته زنجبيل‌ها، تيره زنجبيليان، گونه زردچوبه‌اي‌ها است. پودر زردچوبه به رنگ زرد تيره‌است كه يكي از پركاربردترين ادويه به شمار مي‌رود. رويشگاه اصلي اين گياه هند است و قسمت اصلي ادويه معروف كاري را كه در بسياري از غذاهاي هندي به كار مي‌رود، تشكيل مي‌دهد.

15-زرشك معمولي:

درختچه‌اي است از سرده زرشك است، و ميوه‌هاي خوراكي، اما به شدت اسيدي توليد مي كند كه مردم بسياري از كشورها آن را به عنوان ميوه‌اي ترش و تازه مي خورند.اين گياه بومي مركز و جنوب اروپا، شمال‌غرب آفريقا و غرب آسيا است؛ همچنين به اروپاي شمالي ، از جمله جزاير بريتانيا ،اسكانديناوي و آمريكاي شماليهم عادت كرده و در آنجا بومي شده است.

16-زَعفَران يا زَرپَران:

گياهي است از تيرهٔ زنبقيان، سردهٔ زعفران كه خواص دارويي و رنگ غذايي دارد.

17-زَنجـِبيل يا زنجفيل:

يا شنگوير يك گياه خوراكي، ادويه و گياه دارويي است. زنجبيل از گياه زرد رنگ داراي رگه‌هاي بنفش با نام علمي Zingiber officinale بدست مي‌آيد. اگرچه معمولاً از زنجبيل به عنوان ريشه آن گياه نام برده مي‌شود ولي در اصل قسمت مورد استفاده گياه ساقه متورم شده زيرزميني آن است كه «ريزوم» نام دارد. نتايج پژوهش‌هاي متعدد نشان مي‌دهد كه زنجبيل حاوي تركيباتي است كه خواص ضدسرطاني دارند. محققان مشاهده كرده‌اند كه زنجبيل با سلول‌هاي سرطاني تخمدان مقابله مي‌كنند.

18-زيره سبز:

يك گياه گلدار از خانواده چتريان و گياه بومي شرق مديترانه تا هند است. از دانه‌هاي آن در غذاهاي بسياري استفاده مي‌كنند. زيره عضوي از خانواده جعفري است. گياه آن مي‌تواند تا ۳۰-۵۰ سانتي متر رشد كند و گل‌هايي سفيد و صورتي دارد و طول برگهايش به ۵-۱۰ سانتي متر مي‌رسد.

19-زيره:

 دانه‌اي معطر و ضدنفخ است كه در آشپزي و پزشكي كاربرد دارد و در دو نوع زيره سبز و زيره سياه وجود دارد كه دومي به «زيره ايراني» معروف است. دانه‌هاي زيره با چوب، كوبيده مي‌شود. اين دانه به صورت خودرو در افغانستان، ايران، ازبكستان، تاجيكستان، تركيه، مراكش، مصر، هند، كوبا، سوريه، مكزيك و شيلي رشد مي‌كند. اين دانه در فلسطين به صورت خودرو رشد نمي‌كند اما در زمان گذشته در آنجا كشت مي‌گرديد. گياه آن شبيه بوته هويج است برگ‌هايش ۲۰ الي ۳۰ سانتي‌متر و ارتفاع گياه حدود ۵۰ سانتي‌متر است.

20-سُماق:

معرب سماك پارسي درختچه‌ايست كوهستاني كه ميوه‌هاي خوشه‌اي دارد و ميوهٔ آن پس از كوبيده شدن به عنوان چاشني، همراه با غذاهايي همچون كباب استفاده مي‌شود. طعم آن گرايش به ترشي دارد. گياه سماق از راسته افراسانان، تيرهٔ پسته‌ايان است. سماق در قديم سماك نيز تلفظ مي‌شده و ريشهٔ واژه، ܣܘܡܩ سُمّاق سرياني است. درختچه سماق در شميران، تفرش، خراسان، قم، محلات، شيراز، رودبار، تبريز، و باغات اقليد و بعضي از كشورهاي خاورميانه مي‌رويد.

21-سياه‌دانه، يا «شونيز»:

گياهي يك‌ساله و گلدار و بومي جنوب غربي آسيا است. در ايران اين گياه به‌ويژه در اراك و اصفهان به فراواني مي‌رويد. از دانهٔ اين گياه به عنوان دارو استفاده مي‌شود. سياه‌دانه از راستهٔ گل‌هاي ساعت و تيرهٔ آلالگان است. دانه‌اش داراي اثر قاعده‌آور، ضد كرم، ضد باكتري، مسهل و زيادكننده ترشحات شير است.سياه‌دانه مزه‌اي تلخ و ادويه‌اي دارد با كمي ته‌مزهٔ توت فرنگي.

22-فلفل بهار:

دانه معطري است به اندازه نخود و به رنگ قهوه اي تيره كه درخت آن در مناطق گرمسيري مي رويد. ( منظور از ((بهار)) در اسم اين دانه ،سرزمين بهارات يا هندوستان است، نه فصل اول سال)فلفل بهار بر خلاف آنچه از اسمش بر مي آيد تند نيست و عطر آن به ميخك و جوز بويا و دارچين شباهت دارد.به همين دليل در زبان انگليسي آن را All spice يعني همه ادويه مي نامند : ولي اين به اين معني نيست كه مخلوطي از آن سه ادويه مي تواند جانشين فلفل بهار شود.

23- فلفل سفيد:

درختچه‌اي بالا رونده‌اي است كه به حالت خودرو و وحشي در مناطق مختلف هند مي‌رويد. گل‌هاي آن سفيد و به صورت سنبله و ميوه آن گرد و كوچكتر از نخود، ابتدا به رنگ سبز و پس از رسيدن به رنگ قرمز تيره در مي‌آيد و به شكل خوشه‌اي از ساقه آويزان مي‌شود. براي به دست آوردن فلفل سفيد، دانه‌ها هنگام برداشت بايد كاملا رسيده و به رنگ كبود متمايل به قرمز تيره باشند. دانه‌ها را در آب قرار مي‌دهند تا خيس بخورند. سپس تنها مغز دانه‌ها باقي مي‌مانند كه در جريان خشك شدن رنگ سفيد متمايل به زرد پيدا مي‌كنند.

24-فلفل سياه:

ميوههاي خشك شده تيره رنگ گياه فلفل است. گياه فلفل بومي جنوب هند است. فلفل سياه گياه رونده گل دهنده‌اي از خانواده Piperaceae، كه براي ميوه آن كشت مي‌شود، كه معمولاً به صورت خشك به عنوان ادويه و چاشني استفاده مي‌شود.

25-فلفل تند:

 ميوه گياهي از سرده فلفل دلمه‌اي است كه عضوي از خانواده بادنجانيان مي‌باشد. فلفل قرمز از قاره آمريكا مي‌آيد. بعد از كشف امريكا توسط كريستف كلمب و مبادله همه جانبه بين قاره ها،مبادله كلمبي، تيپ‌هاي گوناگوني از فلفل تند در سراسر دنيا براي استفاده خوراكي و پزشكي پرورش پيدا كرد. فلفل قرمز و فلفل هابانرو از انواع اين فلفل هستند.

26-كاري:

ادويه‌اي است كه معمولاً در آشپزي هندي كاربرد دارد و معمولاً تركيب چند پودر يا ادويه ديگر است. با پيشرفت ارتباطات و آگاهي مردم از فرهنگ و تمدن ديگر كشورها در اكثر كشورها از اين ادويه در تهيه غذاهاي مختلف و در پخت غذاهايي كه نياز به ادويه خاص ندارند، استفاده مي‌كنند.

27-كُنجِد يا كُنجيد:

كه سمسم و جلجلان هم ناميده مي‌شود، گياهي است از رده دولپه‌اي‌هاي پيوسته گلبرگ كه سردسته تيره كنجدها است. اين گياه يك ساله‌است و ارتفاعش بالغ بر يك متر است. قسمت فوقاني ساقه‌اش پوشيده از كرك است ولي قسمت‌هاي تحتاني آن عاري از كرك است. برگ‌هايش در قسمت قاعده به طور متناوب و در قسمت‌هاي انتهايي ساقه به طور متقابل قرار گرفته‌است و پهنك برگ‌ها بيضوي و دراز و نوك تيز است و در قسمت قاعده ساقه پهن‌تر از قسمت انتهايي است. گل‌هاي آن كه به طور منفرد و در كناره برگ‌هاي قسمت انتهايي ساقه قرار دارد، شامل قطعات پنج تايي به هم پيوسته‌است و تعداد پرچم‌ها ۴ عدد است.

28-گرم مَصالح:

 گونه‌اي طعم‌دهنده غذاست كه از ادويه‌جات برشته شده و سائيده شده درست مي‌شود و در آشپزي هندي و آشپزي پاكستاني و آشپزي بلوچي كاربرد دارد. اما ذائقه و طعم متفاوتي دارند. ادويه گرم مصالحه هندي ها تلخ مزه و تند است. ادويه گرم مصالحه پاكستاني ها تند است ولي تلخ نيست و بوي تندي ندارد. ادويه گرم مصالحه بلوچي طعم و بوي ملايمي دارد.

29-گُلپَر (به زبان آلماني Wegerich و به زبان انگليسي Plantago يا Plantain ):

گياهي گلدار، علفي و چندساله از تيرهٔ چتريان است. اين گياه بومي ايران است و در ناحيه‌هاي نمناك كوهستاني ايران و مناطق پيراموني مي‌رويد. همهٔ گونه‌هاي سردهٔ گلپران معطر هستند و برخي گونه‌ها در آشپزي ايراني به عنوان ادويه كاربرد دارند. گونه‌هاي ديگري از گلپر در صنعت داروسازي كاربرد دارد.

30- گلرنگ/گل‌رنگ/گل رنگ:

 كه در بعضي از استان‌هاي جنوبي مانند كرمان گل خشت نيز ناميده مي‌شود بومي ايران است و در حال حاضر در بيشتر نقاط دنيا كشت مي‌شود. گياهي است يكساله كه ارتفاع آن به حدود ۶۰ سانتيمتر مي‌رسد. برگ‌هاي آن پهن، دندانه دار و بدون دمبرگ مي‌باشد. رگبرگ‌ها در قسمت زيرين برگ كاملاً نمايان است. گلهاي آن منفرد، لوله‌اي و به رنگ زرد مايل به قرمز است كه در انتهاي ساقه ظاهر مي‌شود.

31-گل محمدي يا گل سرخ:

نام نوعي گل رز است كه از آن گلاب مي‌گيرند. درختچه اي است خزاندار و بومي رشته كوه هاي ايران مركزي و البرز . گل محمدي از ديرباز در ايران كشت مي‌شده‌است ولي از آنجايي كه عصاره و گلاب آن از دمشق به اروپا مي رفته اروپاييان آن را رز دمشقي مي ناميدند.گل محمدي از تيرهٔ رزاسه و قسمت قابل مصرف آن گل و غنچه ي خشك يا تازه ي آن است. پيشينه ي پرورش گل محمدي مربوط به دوران هخامنشي و در استان فارس برمي گردد كه در دوران صفويه به كوهپايه هاي كاشان برده شد و در سال هاي گذشته به دست همايون صنعتي و همسرش بانو شهيندخت صنعتي از قمصر به كرمان برده شد و در منطقه ي لاله زار در كوه شاه كشت شد و به دليل شرايط مناسب آن منطقه كشت گل محمدي گسترش يافته است به گونه اي كه بيشترين سطح زير كشت گل محمدي پس از استان اصفهان به كرمان و فارس تعلق دارد.عمده مناطق كشت گل محمدي برزك، نياسر، قمصر، لاله زار، بافت و ميمند استان فارس، داراب هستند.

32-ميخك صدپر:

نوعي از گياهان دارويي، درخت اين گياه در تمام طول سال سبز است.گلهاي اين گياه داراي بوي معطرقوي مي‌باشد و ارتفاع درخت ۱۰ تا ۱۲ متر است و گاهي تا ۲۰ متر هم رشد مي‌كند و داراي برگهايي بزرگ و با گل‌هايي سرخ مي‌باشد. جوانه‌هاي گل در ابتدا كم رنگ هستند و به تدريج تبديل به سبز و پس از ان به رنگ قرمز تبديل مي‌شود، در اين هنگام ميوه‌هاي درخت اماده برداشت هستند. و به عنوان ادويه در ترشيجات استفاده مي‌شود و از دانه‌هاي به عنوان داروهاي پزشكي نيز استفاده مي‌شود.ميخك صدپر در حال حاضر در درجه اول در كشورهاي هند، اندونزي، ماداگاسكار، زنگبار، پاكستان، ويتنام و سري لانكا برداشت مي‌شود. از جمله اقدامات سلطان بوسعيد جد اعلاي سلطان سعيد پادشاه عمان زماني كه زنگبار را به عنوان پايتخت عمان اختيار نمود، اين است كه در شهر زنگبار كشت ميخك را رواج داد و سپس با وجود ميخك فراوان در اين شهر، كارخانه روغن ميخك ايجاد گرديد. اكنون از جمله سوغات هاي اين شهر روغن ميخك است كه از مرغوبيت خوبي برخوردار است.

33-نمك خوراكي :

از سديم و كلر ساخته شده‌است. در آب محلول است و از مهم‌ترين املاحي است كه در خوراك روزانه مورد انسان‌ها به كار مي‌رود. نمك خوراكي به شكل معدني در ته‌نشين‌ها و رسوب‌ها همچين چين خوردگي‌ها وجود دارد كه به شكل سنگ نمك استخراج مي‌شود. همچنين در آب درياها به مقدار فراوان موجود است كه قابل برداشت نيز مي‌باشد.نمك خوراكي مانند ديگر نمك‌ها تركيب يوني است. عناصر اين تركيب يوني، در نمك خوراكي سديم و كلر هستند.

34-واسابي يا تُرُب ژاپني:

گياهي است از تيرهٔ شب‌بوها. ريشه واسابي مزه‌اي بسيار تند از نوع خردل دارد و سسي كه از آن تهيه مي‌شود با غذاهاي ژاپني سوشي و ساشي‌مي خورده مي‌شود. سس واسابي بخارهايي توليد مي‌كند كه براي درون بيني حالتي زننده دارند.

35-وانيل يا ورق قٌماري:

ميوه گياهي است از خانواده ثعلب هاOrchidaceae، اين گياه داراي پايه‌اي رونده بوده بومي جنگلهاي مرطوب قاره آمريكا است. دانه‌هاي اين گياه را پس از فرآوري تخمير مي‌كنند تا عطر مطبوع آنها بيرون بيايد و عموماً بصورت پودر يافت مي‌شود و در بعضي موارد آنرا با الكل اتيل و آب مخلوط كرده كه بصورت عصاره وانيل به بازار عرضه مي‌شود كه عموماً حاوي ۳۵٪ الكل مي‌باشد. عصاره وانيل ممكن است داراي شكر، شربت ذرت يا پروپيلن گليكول نيز باشد. معروفترين كاربرد اين گياه در ايران در شيريني پزي و ساخت بستني است. سرخپوستان توتوناك سازندگان اوليه وانيل بودند.

36-هل سبز:

گياهي است كه بومي جنوب شرق آسيا است. هل درختي است از خانواده زنجبيل به صورت وحشي و پرورشي در مناطق كوهستاني و در سايه درختان مي‌رويد. ارتفاع درخت ۳۰ تا ۵۰ سانتي‌متر و بعضي‌ها داراي اعضاء چوبي تا ۳ متر ارتفاع و شاخه‌هاي هوايي و برگ‌هاي متناوب نوك تيز با گل‌هاي ريز سفيد مانند گل باقلا و ميوه ان كوچك ناشكوفا بقدر بند انگشت با پوست تيره رنگ و دانه‌هاي متعدد مي‌باشد. هل سياه هم از از همين خانواده محسوب مي‌شود، اما استفاده آن به‌عنوان ادويه در ايران بيشتر بصورت هل سبز است. اما در خارج از ايران اين گياه در اشكال مختلفي اعم از پودر و روغن ارائه مي‌شود كه در مصارف گياه‌پزشكي و صنايع غذايي كاربرد دارد.

37-هل سفيد:

ميوه‌اي كوچك به اندازه بندانگشت با پوست تيره و دانه‌هاي خوشبو از تيره زنجبيل‌هاست و انواع آن هل سياه ، سفيد و سبز است كه نوع سبز آن عطر تندتري دارد

38-هل سياه:

را هيل غراب يا قاقله كبار گويند. گياه اين نوع هل در سيلان مي‌رويد. طول ميوه اين نوع هل ۲۵-۵۰ ميلي‌متر است. قطر غلاف ميوه آن به حدود ۶-۱۰ ميلي‌متر مي‌رسد و در استان كرمان (ايران)به هل باد مشهور است.